Zonder titel, 2011

‘Op de voorgrond van dit werk lijkt een uiteenspattende krater te zien. Wat er precies gebeurt of gebeurd is wordt niet duidelijk. We weten niet of de uiteenspatting het gevolg is van een inslag van buitenaf of het gevolg van onderaardse activiteit. Centraal in het beeld staat een boom. Al lijkt de boom na te sidderen, hij blijft fier en ongenaakbaar overeind. Die ongenaakbaarheid wordt nog eens benadrukt door het licht dat zich rondom de stam van de boom manifesteert. De lucht wordt een soort aura rond de boom, geeft de boom iets van heiligheid.
Het toegevoegde ruiteffect dringt je als toeschouwer het gevoel op dat je het tafereel door een raam bekijkt. Je staat erbij en je kijkt ernaar…
En je komt steeds uit bij de boom. Die overeind blijft en waarachter we voorzichtige contouren zien van wat een ‘normaal’ landschap zou kunnen zijn.
Misschien ligt de essentie van het werk in de verbeelding van het  herstellend vermogen van de natuur.’

Dit werk is opgenomen in de KunstKoopActie.
Voor meer gegevens over dit werk ga naar KunstKoopActie # 37.
Voor het volledige aanbod klik op KunstKoopActie – het aanbod.

Kunst als houvast (#1)
We leven in een bijzondere tijd.
Tal van handelingen, tot voor kort nog tot de routine van het dagelijks leven behorend, kunnen we niet meer uitvoeren. Het gewone leven is van de ene op de andere dag ingrijpend veranderd. Op wereldwijde schaal!
Onder deze omstandigheden lijkt de kunst zijn plek in de samenleving verloren te hebben. Musea zijn gesloten. Theatervoorstellingen, exposities, kunstmanifestaties, concerten, muziekuitvoeringen, alles is gecancelled.
De mogelijkheid om juist nu troost en houvast te zoeken bij de kunst is volledig onmogelijk geworden.
In dit tijdsverloop, waarin we met vele vragen leven, wil ik met mijn kunst een sprankje troost en hoop bieden. De komende weken zal ik regelmatig een bericht plaatsen waarin de aandacht uitgaat naar een van de werken die ik in de KunstKoopActie heb opgenomen.

Het landschap is een belangrijk thema in mijn werken. De opnames maak ik vrijwel altijd in mijn directe woonomgeving. De natuur kan bij mij wisselende gevoelens oproepen. De ene keer overheerst de sublieme pracht van een landschap. De andere keer ervaar ik een groot respect voor het regenererend vermogen van de natuur. Soms ook word ik door een soort melancholie gegrepen en krijg ik het gevoel dat het landschap lang niet alles laat zien wat het weet. Het geheim overheerst.
Het is niet mijn bedoeling om de schoonheid van het landschap weer te geven. Veel meer probeer ik verbeelding te geven aan de sfeer van geheimzinnigheid die het landschap je soms laat ervaren.
‘Het landschap is meer is dan het laat zien….’

Mijn werken zijn vrijwel altijd zonder titel. Er zit geen tijdsduiding in, geen boodschap.
Ieder die dat wil kan er in volledige vrijheid zijn eigen inhoud aan geven.
Is dat ook niet het wezen van de kunst?