zonder titel, 2011

Een mogelijke interpretatie:
‘Weer een boom. Of toch niet….?
Laten we uitgaan van een boom. De boom lijkt te midden van een heftig aarde-proces naar boven te reiken, naar de kosmos. Het aardoppervlak is een grote chaos. Dit zou het beeld kunnen zijn van de krachten die zij moet inzetten om de boom te laten groeien.
Het werk suggereert heftige aardekrachten. Kijk maar naar  de kris-kras door en over elkaar geworpen zware plaggen aarde. Daar tegenover zien we in de bovenste helft van het werk – wat een tegenstelling(!) – het lichte van de kosmische krachten. Het is zelfs te zien in de vorm van de boom, hoe hoger hij reikt, hoe ijler hij wordt.
Een verbeelding van de groeikrachten van aarde en kosmos?
Een verzoening van het aardse met de eeuwigheid van de kosmos?
Het blauwe labyrint lijkt deze uitleg te bevestigen.’

Dit werk is opgenomen in de KunstKoopActie.
Voor meer gegevens over dit werk ga naar KunstKoopActie # 38.
Voor het volledige aanbod klik op KunstKoopActie – het aanbod.

Kunst als houvast (# 2)
We leven in een bijzondere tijd.
Tal van handelingen, tot voor kort nog tot de routine van het dagelijks leven behorend, kunnen we niet meer uitvoeren. Het gewone leven is van de ene op de andere dag ingrijpend veranderd. Op wereldwijde schaal!
Onder deze omstandigheden lijkt de kunst zijn plek in de samenleving verloren te hebben. Musea zijn gesloten. Theatervoorstellingen, exposities, kunstmanifestaties, concerten, muziekuitvoeringen, alles is gecancelled.
De mogelijkheid om juist nu troost en houvast te zoeken bij de kunst is volledig onmogelijk geworden.

In dit tijdsverloop, waarin we met vele vragen en onzekerheden leven, wil ik met mijn kunst een sprankje troost en hoop bieden. De komende weken zal ik regelmatig een nieuwsbrief sturen waarin de aandacht uitgaat naar een van de werken die ik in de KunstKoopActie heb opgenomen.

Het landschap is een belangrijk thema in mijn werken. De opnames maak ik vrijwel altijd in mijn directe woonomgeving. De natuur kan bij mij wisselende gevoelens oproepen. De ene keer overheerst de sublieme pracht van een landschap. De andere keer ervaar ik een groot respect voor het regenererend vermogen van de natuur. Soms ook word ik door een soort melancholie gegrepen en krijg ik het gevoel dat het landschap lang niet alles laat zien wat het weet. Het geheim overheerst.
Het is niet mijn bedoeling om de schoonheid van het landschap weer te geven. Veel meer probeer ik verbeelding te geven aan de sfeer van geheimzinnigheid die het landschap je soms laat ervaren.
‘Het landschap is meer is dan het laat zien….’

Mijn werken zijn vrijwel altijd zonder titel. Er zit geen tijdsduiding in, geen boodschap.
Ieder die dat wil kan er in volledige vrijheid zijn eigen inhoud aan geven.
Is dat ook niet het wezen van de kunst?