Zonder titel, 2006
Enkele gedachten:
‘Een lichte voorgrond met een donker silhouet tegen een blauwe lucht. Het blauw dat je ziet als de schemering overgaat in het donker van de nacht.
Het is niet duidelijk wat de voorgrond is. Er zijn wat vage sporen in te zien. Maar waarvan? Het lijkt het meest op een zandvlakte die in het schijnsel van de maan oplicht.
Alles is in een zacht waas gehuld. Stilte heerst alom.
Ondanks de kleur roept de voorgrond de associatie met de zee op.
De donkere vlek wordt een eiland dat in een verzadigd groen zijn geheim koestert. Jij wordt het schip dat de zeeën bevaart.
‘Ships that pass in the night’.
Zwijgend vervolgt het schip zijn koers.
Zwijgend bewaart het eiland zijn geheim.
Een ontmoeting zonder woorden.
Het is gezien. Maar het is niet begrepen….’
Dit werk is opgenomen in de KunstKoopActie.
Voor meer gegevens over dit werk ga naar KunstKoopActie # 05.
Voor het volledige aanbod klik op KunstKoopActie – het aanbod.
Kunst als houvast (# 3)
We leven in een bijzondere tijd.
Tal van handelingen, tot voor kort nog tot de routine van het dagelijks leven behorend, kunnen we niet meer uitvoeren. Het gewone leven is van de ene op de andere dag ingrijpend veranderd. Op wereldwijde schaal!
Onder deze omstandigheden lijkt de kunst zijn plek in de samenleving verloren te hebben. Musea zijn gesloten. Theatervoorstellingen, exposities, kunstmanifestaties, concerten, muziekuitvoeringen, alles is gecancelled.
De mogelijkheid om juist nu troost en houvast te zoeken bij de kunst is volledig onmogelijk geworden.
In dit tijdsverloop, waarin we met vele vragen en onzekerheden leven, wil ik met mijn kunst een sprankje troost en hoop bieden. De komende weken zal ik regelmatig een nieuwsbrief sturen waarin de aandacht uitgaat naar een van de werken die ik in de KunstKoopActie heb opgenomen.
Het landschap is een belangrijk thema in mijn werken. De opnames maak ik vrijwel altijd in mijn directe woonomgeving. De natuur kan bij mij wisselende gevoelens oproepen. De ene keer overheerst de sublieme pracht van een landschap. De andere keer ervaar ik een groot respect voor het regenererend vermogen van de natuur. Soms ook word ik door een soort melancholie gegrepen en krijg ik het gevoel dat het landschap lang niet alles laat zien wat het weet. Het geheim overheerst.
Het is niet mijn bedoeling om de schoonheid van het landschap weer te geven. Veel meer probeer ik verbeelding te geven aan de sfeer van geheimzinnigheid die het landschap je soms laat ervaren.
‘Het landschap is meer is dan het laat zien….’
Mijn werken zijn vrijwel altijd zonder titel. Er zit geen tijdsduiding in, geen boodschap.
Ieder die dat wil kan er in volledige vrijheid zijn eigen inhoud aan geven.
Is dat ook niet het wezen van de kunst?