Kunst als houvast ( #4)

Zonder titel, 2008

‘Alles lijkt in beweging. Een vloeibare massa die in een traag langskomende beweging omhoog wordt gestuwd. In gele stoomwolken dampt de hitte er vanaf.
Hier is een onstuimig proces in zijn volle hevigheid gaande! Gedreven door krachten die ons bevattingsvermogen ver te boven gaan.
Krachten die zich nergens van aan trekken, die werken volgens eigen wetten waar wij geen enkele grip op hebben. De ware vormgevers van het landschap!
In dit grootse geheel behoren wij onze plaats te kennen.
Past nederig respect in plaats van opgeblazen hoogmoed.
…er zijn dingen waar we vanaf moeten blijven!’


Dit werk is opgenomen in de KunstKoopActie.
Voor meer gegevens over dit werk ga naar KunstKoopActie # 22.
Voor het volledige aanbod klik op KunstKoopActie – het aanbod.


Kunst als houvast (# 4)
We leven in een bijzondere tijd.
Tal van handelingen, tot voor kort nog tot de routine van het dagelijks leven behorend, kunnen we niet meer uitvoeren. Het gewone leven is van de ene op de andere dag ingrijpend veranderd. Op wereldwijde schaal!
Onder deze omstandigheden lijkt de kunst zijn plek in de samenleving verloren te hebben. Musea zijn gesloten. Theatervoorstellingen, exposities, kunstmanifestaties, concerten, muziekuitvoeringen, alles is gecanceled.
De mogelijkheid om juist nu troost en houvast te zoeken bij de kunst is volledig onmogelijk geworden.

In dit tijdsverloop, waarin we met vele vragen en onzekerheden leven, wil ik met mijn kunst een sprankje troost en hoop bieden. De komende weken zal ik regelmatig een nieuwsbrief sturen waarin de aandacht uitgaat naar een van de werken die ik in de KunstKoopActie heb opgenomen.

Het landschap is een belangrijk thema in mijn werken. De opnames maak ik vrijwel altijd in mijn directe woonomgeving. De natuur kan bij mij wisselende gevoelens oproepen. De ene keer overheerst de sublieme pracht van een landschap. De andere keer ervaar ik een groot respect voor het regenererend vermogen van de natuur. Soms ook word ik door een soort melancholie gegrepen en krijg ik het gevoel dat het landschap lang niet alles laat zien wat het weet. Het geheim overheerst.
Het is niet mijn bedoeling om de schoonheid van het landschap weer te geven. Veel meer probeer ik verbeelding te geven aan de sfeer van geheimzinnigheid die het landschap je soms laat ervaren.
‘Het landschap is meer is dan het laat zien….’

Mijn werken zijn vrijwel altijd zonder titel. Er zit geen tijdsduiding in, geen boodschap.
Ieder die dat wil kan er in volledige vrijheid zijn eigen inhoud aan geven.
Is dat ook niet het wezen van de kunst?