Zonder titel, 2006
Op sterven na dood.
Deze boom.
In een laatste theatrale houding is hij bezig te verdwijnen.
Alles is ingezet om de dramatiek van deze toestand te versterken.
De donkere lucht, de vage vlekken op de voorgrond en rondom de boom. En dan is er nog die roodachtige gloed boven de horizon. Zonder twijfel een verbeelding van de stemming bij het verscheiden van dag naar nacht.
Hier gaat het om een gebeurtenis die van belang is.
De eens machtige takken lijken verlangend uit te reiken naar de kosmos. Een hunkering naar een overgang, naar een andere vorm van zijn. Alles wat de boom nog aan de aarde bindt wil hij loslaten. Zelfs zijn gestalte lijkt niet meer van deze wereld te zijn, lijkt in een hogere sfeer te zijn. De boom is een schim van zichzelf. Maar hij toont nog de trots en de kracht van weleer.
Voor alles is een tijd.
Zo moet het gaan. Dat is de natuur. Niet alleen bij bomen.
Dit werk is opgenomen in de KunstKoopActie.
Voor meer gegevens over dit werk ga naar KunstKoopActie # 32.
Voor het volledige aanbod klik op KunstKoopActie – het aanbod.
Kunst als houvast
We leven in een absurde tijd. Tal van handelingen, tot voor kort nog tot de routine van het dagelijks leven behorend, kunnen we niet meer uitvoeren. Het gewone leven is van de ene op de andere dag ingrijpend veranderd. Op wereldwijde schaal!
Onder deze omstandigheden lijkt de kunst zijn plek in de samenleving verloren te hebben. Na een totale lock down van de culturele sector zijn op 1 juni de deuren aarzelend weer open gegaan. Onder voorwaarden die we vijf maanden geleden onmogelijk zouden kunnen bedenken.
De mogelijkheid om juist nu bezieling en houvast te zoeken bij de kunst wordt danig gedwarsboomd.
In dit tijdsverloop, waarin de vele vragen en onzekerheden blijven, kan de kunst een tegenkracht zijn en een versterkende impuls geven. Voor zover ik dat kan, wil ik daaraan bijdragen in de vorm van het regelmatig presenteren van een van mijn werken.
Het landschap is een belangrijk thema in mijn werken. De opnames maak ik vrijwel altijd in mijn directe woonomgeving. De natuur kan bij mij wisselende gevoelens oproepen. De ene keer overheerst de sublieme pracht van een landschap. De andere keer ervaar ik een groot respect voor het regenererend vermogen van de natuur. Soms ook word ik door een soort melancholie gegrepen en krijg ik het gevoel dat het landschap lang niet alles laat zien wat het weet. Het geheim overheerst.
Het is niet mijn bedoeling om de schoonheid van het landschap weer te geven. Veel meer probeer ik verbeelding te geven aan de sfeer van geheimzinnigheid die het landschap je soms laat ervaren.
‘Het landschap is meer is dan het laat zien….’
Mijn werken zijn vrijwel altijd zonder titel. Er zit geen tijdsduiding in, geen boodschap.
Ieder die dat wil kan er in volledige vrijheid zijn eigen inhoud aan geven.